یو نظم کال راتڑی نی نظم یے
راتڑی
جس اِچ مہاڑی دوستی
نیہرے نال ہوئی
نیہرا
جیہڑا چُپ نی بکل ماری
مہاڑی پرگی نے باہر پھِرنا
سارے ملخے ای پتراں ار پینی
نیلی بارشے نی ٹِپ یے، چُپ یے
ٹِپ۔۔ چپ، ۔۔ ٹِپ۔۔ چُپ ۔۔ ٹِپ ۔۔ چُپ
اے گل صرف چُپے ای پتا یے
کہ سوچ لفظ بننے تھی پہلے صدا یے
میں راتے کولوں پُچھیا تہاڑا چَن کُتھے گیا
جیہڑا تہاڑے متھے نا خدائی ستارہ یا
رات چُپے نی بکل کھولی تے بولی:
او کدوں ناں پَہگیاڑاں نے ہجومے اچ پیا ناں
بشر، چوکوراں تے گِدھاں نال
وحشت کھیڈے اچ لغیا ناں
کھیڈے اچ بڑی چس یے
وصلے نی روشن شب یے
روشنی شبے اچ عارضی یے
ہجرے نی راتڑی کالی یے
صدا لفظاں نے بِن خیالی یے
ٹِپ۔۔ چُپ، ٹِپ چُپ ۔۔ ٹِپ چُپ