( محمد خاں ناصر لئی ہک نظم)
۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔

بھوئیں دے سینے سُکھ بِیجو تاں قبر تے ڈِیوا اُگدا اے
تیری لکھت تیری قبر دا ڈیوا اے
چانن اَکھ دی تَلی دا ساڑ اے
ساڑ ڈیواکھے دی اکھ اچ رڑکیا، لکھت مشال آنگ بَلن لگ پئی
لکھتاں دا چانن حشر دیاں کدھاں اُتے پرچھاویں لیکدا
سوچ دی اَکھ اچ رڑک بن جاوے
تاں اکھراں دی کالک چانن بن کے کھلردی اے
توں ہرکھ، ہڈک، ہیت دے ڈیوے بالے
تیری بولی دی ہونگ دا چانن بیلیاں رَکھاں اچ سخن دی سویر بن گیا.
سویر دے چانن اچ ایر مورتاں بن کے گلاں کرن لگ پئے تے
ساندل بار دی چپ جبھ بن کے چیکن لگ پئی