..........پپل دا ہک رکھ، اَنھے چِت اتے سجاکھ دا اوہلا تان، بیتے ویلیاں دے گھویڑ اچ تک دے بجھدے بلدے ڈیوے دی لو بنیا اپنا ہون لبھن کھڑاون دے روجھے پیا راہندا. لبھن جے کوئی پیر اَگانہہ نوں منڈدا، تاں کھڑین کرونہہ کرونہہ پچھانہہ لگھ جاندا پچھوکڑ دی جوہ اچ کھلری سُنج، اَنھی ڈل دے کَڈھیاں نوں پڈانہ من کے پھیرے لین لگ پوندی. ایہہ پھیرے وسوں دیاں دانداں دیاں ٹلیاں تے گھنگرواں دا چھنکار بن کے گادھی نال بَجھ جاندے.، مڑ نسار ٹنڈاں دے صدقے ہون، تے دھرت دی تریہہ نوں نیر پیون لگ پوندی. پانی دی لشک، آس دی خشبو بندی تے پَدھ اکھیں اچ تر پوندا. مُڑ باہر دا گھویڑ اکھیں دے اندرلے نِیر نال رَلدا تے ہوئی بیتی سفنا بن جاندی. اکھیں سفنے ویہندیاں تے گل بیتے کل توں ہتھ چھڈا کے آؤن آلے کل دے مگر بھج وگدی. پر اس کل اوہنوں کدی ملائی ناہی دتی، بس اوہ اکدا تاں اوہندا چت مڑ پچھاں نوں مہاڑ کر کے مل وگدا.
ایہہ تماشا دیہاڑی اچ خورے کنی واری ہندا. بُڈھا پپل ٹنڈ منڈ دھپ چھاں دے وراگ توں کنڈیتا پرانی قبر دے سراہنے ڈوہنگی سوچ اچ گوتے کھاندا گوتم بنیا کھلا راہندا. قبر اُتے پاٹی آدر دی ساوی چادر (جہندا رنگ ویلے پھکا کاسنی کردتا ہاہ)، انج لگدا جویں مینہ ہنیری دھپ چھاں دے سارے توکھلے پپل توں اس قبر آپ خرید لئے ہون. اِس کارن آل دوالے توں بے خبرا اوہندا چت، مڑ کسے انھی ڈل دے کڈھے تے پچھڑونہاں ٹر پوندا.، ویلے دا گھویڑ نیندر دے بلیاں اچ قطب توں سخراند الے ٹریا راہندا، ٹریا راہندا. انج جویں ہوند دے پِپل توں اڈول اکھ بچا کے لگھدا پیا ہووے. پِپل گھویڑ دے بلھیاں اچ اُگھلاؤندا، جاگدا سَوندا آپدے دھیانے کھلا ہوائیں نال گلاں کردا راہندا، جویں اوہنوں لگھدے ویلے، تے ہوند دے گھویڑ دا تھوہ ای نہ رہیا ہوے. اوہ ستا اے، جاگدا اے، اس دے کول اس گل دا نتارا کوئی ناہ، نیندر دی جھپاکی آؤندی، سفنے دا پھاٹک کھلدا، تے اوہ بیتے یا آون آلے کل دی راہے پئے جاندا، جتھوں ہر واری اوہنوں راہ اچوں ای مڑنا پئے جاندا، جویں اج ہویا، اجے اوہ نیندر دے گھویڑ اچ سفنیاں دا کھاڑا لبھدا ای پیا ہاہ جے رولا جیہا اوہندے کنیں پیا، اوہندی اکھ پٹی گئی. اس ڈٹھا، ترائے چار منکھ، اوہندے ٹنڈ منڈ پنجر دے ہیٹھ، کسے رکھ دے پٹن نہ پٹن دا جھیڑا پئے کردے ہاہن. اوہناں اچوں ہک، جنہوں اوہ اوہندے آہراں توں کجھ کجھ سیہانو بنا کھلا ہاہ، دوجیاں نوں ایہہ آکھ کے ہوڑدا، ہٹکدا پیا ہاہ جو ایہہ رکھ نئیں ساڈے وڈکے دے سر دا راکھا، اوہندی کنڈ دا سکھ،تے اس قبر دا ڈیوا ہے. ساڈے جیوندیاں ایہنوں پٹن دا جس سوچیا اوہ اساڈا سجن نئیں ویری اے، دوجے منکھ کاوڑ اچ بھوئیں نوں ٹھڈے ماردے، بڑ بڑ کر دے، کہیاں کہاڑے، آرے موڈھیاں تے دھر کے ٹر گئے، تے اوہ، جس اوہناں نوں ہوڑیا ہاہ، اس دے مڈھ دوالے کھٹیجے کھڈے نوں پورن اچ رجھ گیا..
اس ایلے اوہنوں انج لگا، جو اس قبر آلے اپنی حیاتی اچ جویں اوہندی راکھی کیتی رکھی ہاہی مرن مگروں اوہندی ڈھیری وی انجے ای اوہندا پاہرا پئی دیندی اے. اس دی حیاتی دے ویلیاں نوں چتاردے رکھ نوں، یاداں دا ہک بُلا آیا، تے اڈا کے اوہناں رتاں اچ لئے گیا، جدوں اوہ کھوہ دے کڈھے تے ہرے پتراں تے کچور لگراں دی ہک مٹھ ہاہ، جیہڑی ہک لچکدی لگر دے سر تے پگ دی گڈھڑی آنگ دھری ہوئی ہاہی. اوہ ہر ایلے پُرے دی واء اچ پتراں دی کھڑتال وجاؤندا، مست جھولدا راہندا ہاہ، اودوں ای ہک اوپرا جیہا منکھ آیا تے اوہنوں نال لجاؤن دی ریاڑے پئے گیا، اوہ اوہندے دوالے کھگا مارن وی لگ پیا ہاہ، اجے اوہ ماردا ای پیا ہاہ جے اتوں آہ رکھ دا راکھا جیہڑا اج مٹی دی ڈھیری بنیا پیا اے، بوہڑ پیا، تے اوہنوں کھگا مارن توں ہوڑن ،ہٹکن لگ پیا، اخیر اس اوہنوں جھڑک جھنب کے ٹور دتا، اوہ اوپرا بندا جہڑا اوہنوں کھگ کے اپنے نویں راہنے دا نشان بناؤن آیا ہاہ، ہن کاوڑ اچ جو منہ آیا بکی گیا، اوہ اچی اچی بولدا، واؤلا موڈھے تے دھر کے اللہ بیلی ہویا. اس دے جاون مگروں ہوڑن آلا آپ کھگے دا کھڈا بھرن تے ساوے پپل دے جَس الاؤن لگ پیا ہاہ.“پپلیں پینگھاں پئیاں اوووو”
تے انج لگن لگ پیا جویں ہوند دا چفیرا سمی کھیڈدا پیا ہووے. بس اوہ سوچاں اچ سمی کھیڈدا مڑ اُگھلا گیا. ایہہ اُگھلاٹی دا گوتا اوہنوں نیستی دی چوہگھ اچ لئے جاندا اے، مڑ خورے کناں چر اس چوُہگھ، ہون نہ ہون دے وچکارلے سنھے اوہ برزخ دی سولی ٹنگیا راہندا اے،
رت بدلدی، ساون وسدا تے وسدا ای جاندا، دھمی شام شرلاٹے، دینہہ رات گھم کار، نت دی کن من، ہوند دے لوں لوں اچوں ساول پھٹ پوندی اے. پر اس دی ہوند ہن اسیدی ناہی ہندی، نیستی دی چوہگھ اچ سون آلا من جاگن بھل گیا. اگے ساون دا پاہلا شرلاٹا، پرے دا ہک اکارا بلا اوہنوں نیندر توں جگاؤن آسطے وادھو ہندا، پر ہن انج ناہ. ایتکی وی اس نیندر دی ولایت توں پرتن آسطے بہتیرے ہتھ پیر مارے، پر نہ ہتھ اڑیا تے نہ پرتن ہویا، کنے دن اوہ اس جاگو نوٹی رت دے ادھ ورتے اچ اٹکیا رہیا، مینہ دیاں رتاں اوہنوں سداں دے بہتیرے چھٹے مارے، پرے دی واء سئے جھونیاں پر اس پرتا نئیں دتا، اس ہون نہ ہون دی دھپ چھاں اچ اوہندی ذات تے ورتی، ہن اوہندے چت تے ورتن لگ پئی ہائی جویں اوہ کسے سفنے دے ہتھ ہووے.
انج جویں ساون دی بہار اے. اٹھے پاہر اوہندی چھاں دے سکھ ہیٹھ گادھی چیکدی اے، ماہل کرلاندی اے، داند دھروڑدے نے، گھنگرو چھنکدے نے، نسار کرولیاں کردی اے تے کھاڈا حیاتی دا نور ورتاؤندا کسے سخی دا چت بن گیا اے. اس دے فیض نال کھیت چیترمانن لگ پئے نے، چھاں ہیٹھ وگدے داند، تے وگدا پانی رکھ دے سکھ دے گاؤن الاؤندا ہویا، اوہنوں نشابر پیا دسدا اے. آہ جہڑا قبر دی نگھ اچ ستا پیا منکھ اے، حیاتی اچ وی اوہندی چھاں دے سکھ انج ای ماندا رہیا اے، تے اج وی ماندا پیا اے. اوہندیاں جڑاں ہولی ہولی کھوہ دے ریج نال ڈوھگیاں لاہندیاں جاندیاں نے، بھوئیں نال اوہندا لگ ودھدا تے پکا ہندا گیا. ہن اوہنوں کسے رت کسے مینہ ہنیری دے بُلھے دا ڈر ترا