بولن سَوکھا ہاہ
جَد توڑی جِبھ ناہی
جَدوں تائیں سُنن دی رِیت ناہی پئی،
سُنن دی رِیت…،
جِبھ ٹُکن آلی دیہاڑ توں گِنی جاندی اے
شُکر اے، حاکماں دے کَن کَچے اَی رہے
تے اِنصاف دیاں اَکھیں مناکھیاں
شَہر دے چُوگِرد اَیڈی اُچی کَدھ جس وی اُُساری،
اُس کَن کیوں نَئیں بنائے…؟
مُنصف دی اَکھ گِرجھاں آہلنے بَنا کے پُور دِتی.
گِرجھ دے آہلنے اِچ ماس لَبھے نہ لَبھے سونا ضرور ہُندا اے
گونگی واء دی چِیک، بولی کَدھ دے کَناں اِچ لَتھی
ڈواکھیاں اَکھیں مِیٹ لَئیاں
ڈر نال چِڑی دی چُوہک کی نِکلی
رات تَرُو پَئی
تے اَسیں گَھسمیلی جَئی سویر دے کِھلمیں لَگ پئے