میں رَب نُوں ردّیا
اُس ایلے،
جَدوں اوہ مینوں ساہنواں بیٹھا ہاہ
رب میرا مَتھا چُم لیا
اکھیں سومے بن گئیاں
جنھاندے ہَڑھ اِچ میری نابری دی ٹَھل رُڑھ گئی
اوہ دیہنہ تے اَج دا دیہنہ
چَھل دے موڈھیاں اُتے
کَکھاں کانیاں آنگ
مَن اِچ مانتا رَکھ کے
میں دنیا پِھر لئی
مینوں کِدائیں سُکی تھاہر نئیں لَبھی
جِتھے پَیر دَھرَا بندا
پَیر دھرا بَندا تاں میں اوہنوں مُڑ ردّن دا
حوصلہ کردا