…………………ساڈے سامنے تَھل دا منظر اے. منظر دے وچکار کھوہ تے کھوہ دے چوگرد کنڈیالی تار دی واڑ اے. واڑ دے تھملے نال وڈا سارا بوکا (ڈول) پیا اے. بوکے تے موٹی ساری لَج وَلیٹی ہوئی پَئی اے.

ہک راہی، تھکا ٹٹا، پتلون بوشرٹ مڑھکیو مڑھکی، نظر آؤندا اے. راہی بہوں ترہایا اے، تریہہ نال جبھ باہر نکلی ہوئی سو، اوہ کھوہ اَلّے ہُرکدا اے. واڑ دے چوفیرے چکر کٹدا اے. کنڈیالی تار اچوں لگھن دا جتن کردا اے. لگھن نئیں سُو ہندا، تاراں پھڑ کے جھونے ماردا اے تے انگل زخمکا باہندا اے.

مُڑ کھوہ دے چوگرد بھجدا تے کھوہ الوں ترسیاں نظراں نال تکدا اے. مڑ تار نوں پھڑ کے جُھوندا اے، مڑ کھوہ دے چفیرے بھجدا، تے ہونکدا اے.

کھلو جاندا اے، سوچدا اے، ہن اوہ ہک تھملے کول بہہ کے نہواں نال مٹی ہٹاؤندا اے تے تھملے نوں پھڑ کے زور کردا اے. تھملا اُکھڑ کے اُہندے ہتھ اچ آ جاندا سُو، انج ای اوہ دوجا تریجا تھملا وی پٹ دیندا اے. تار بھوئیں آ ڈِگدے نیں.تے ہک پاسیوں کھوہ اَل نوں رستہ بن جاندا اے.

اوہ خالی بوکا چکدا، تے کھوہ اچ پَلما دیندا اے. کھوہ ڈوہگا اے. اس دے ہَتھ اچ لج دا سرا ای رہ جاندا اے. بوکا بھارا ہو گیا اے. اوہ لَج نوں باہر چھکدا اے. بھری ہوئی مشک بوکے دے وچ رکھی ہوئی اے. اوہ مَشک اَلوں ویہندا تے اوہنوں بوکے اچو ں کڈھن دا اَپا کردا اے. ہلاؤندا اے. پانی بولدا اے. اوہ کالھ نال مَشک دا منہ کھولدا تے، بوکے اچ مُدھا دیندا اے. مشک واء نال پُھلی ہندی اے. کھوہ اچوں ہسن دی واج آؤندی اے. راہی ڈر جاندا اے، تے مشک نوں پرتا کے کھوہ اچ ای سٹ دیندا اے. مشک کھوہ اچوں کے باہر آ ڈگدی اے.

اوہ مڑ بوکے پلماؤندا اے، ہُجکے ماردا اے تے چھک لیندا اے، کَپے ہوئے ہتھ تے پیر، بوکے اچ دھرے ہوئے نیں. اوہ سہم جاندا اے، کھوہ دے اندروں اُچی اُچی ہاسے دی واج آوندی اے، راہی بوکا کھوہ اچ مُدھا دیندا اے. پر کپے ہوئے ہتھ، پیر مڑ باہر آ ڈگدے نیں.

اوہ کھوہ اچ بوکا وہاؤندا، ہُجکے مار مار کے باہر چھکدا تے ویہندا اے. وڈا سارا ہیرا بوکے اچوں کڈھدا اے، اوہ چائیں چائیں ہیرے نوں پھڑ کے پوٹیاں اچ بھواؤندا اے. کھوہ اچ ہن رون دی واج اے، راہی سوچیں پیا، ہیرے دے کِھلمے لگا ہویا اے، ہیرا ہتھوں تُھڑکیا تے کھوہ دے وچ. ہیرا پرتی کے باہر نئیں آیا.

اوہ بوکا مڑ کھوہ اچ سٹدا اے، رسی ہُجکدا اے تے لَج نوں چھک لیندا اے، اس واری کسے سپ دا گلیا سڑیا مردہ بوکے اچ دھری گیا اے. اوہ ڈر جاندا اے، کھوہ اچوں ہاسے دی واج آؤندی اے، بوکا کھوہ اچ پرتی جاندا اے، پر مویا سپ پرت کے باہر آ ڈگدا اے.

راہی ہیٹھا اے تے بہہ کے ،سوچیں پیا ہویا اے، موئے سپ، کپے ہوئے ہتھ پیر، خالی مشک نوں ساہنوین دھر کے ویہندا اے. کپے ہوئے ہتھ پیر نون آپدے ہتھاں پیراں نال رکھ کے جوکھدا اے، بوکا مڑ کھوہ اچ سٹدا اے لاں نوں ہجکدا اے تے چھک لیندا اے.

اس واری وڈا سارا انار بوکے اچوں نکلیا اے، اوہ کھوہ تو ہٹواں کھلو کے انار نوں چَک ماردا اے، انار پولا ہو گیا ہویا اے، کھوہ اچوں رون دی واج آؤندی اے. اوہ کاوڑ نال کھوہ دے کول آ کے انار کھوہ اچ سٹ دیندا اے.

رون دی واج بند ہو جاندی اے. راہی پچھوتا اچ اے. اڈیکدا اے. بے امیدا جیا کھوہ اچ جھاتی ماردا اے. ہتھ اگانہہ کردا اے. پر انار نوں کسے کھوہ وچوں باہر نئیں سٹیا.

راہی بوکا ہک لاہمے رکھ کے، دوہاں ہتھاں نال سر پھڑ کے کھوہ دے دوالے چکر کٹدا اے، آسمان الوں تکدا اے، چپ دا بنڈا بولدا اے.

کھوہ دے کڈھے بیٹھا اوہ سوچاں اچ ڈب جاندا اے، ہک مورت ہولی ہولی کھوہ اچوں ابھردی اے، راہی ہتھ لماں کر کے مورت نون پھڑ کے سینے لا لیندا اے، سگھ اچ روندا اے. کھوہ اچوں بوہت سارے لوکاں دے رون دی واج آؤندی اے، راہی دیاں اکھیں اچ اتھرو بھر جاندے نین کھوہ دا رون ڈراوے آلا ہو جاندا اے. راہی مورت کھوہ نوں سونپ دیندا اے. اڈیکدا اے. مورت مڑ کے باہر نہیں آؤندی.

اوہ جھٹ ہک سوچدا اے، بوکا چکدا اے سوچدا اے مڑ کھوہ اچ واہا دیندا اے سوچدا اے، چھکدا اے بوکے اچ پستول اے، کھوہ اچوں ہسن دی واج آؤندی اے، اوہ پستول کھوہ اچ سٹ دیندا اے، پر اوہ مڑ باہر آ ڈگدا اے، اچی اچی ہاسا، اوہ تری وار ٹھوکر نال پستول کھوہ اچ سٹدا اے. تریجی آر ہاسے دی واج ابھردی اے، پستول باہر آ ڈگدا اے.

راہی پستول ہتھ اچ کَر کے کھوہ دے کڈھے اُتے بہہ کے، کَدی پستول تے کَدی کھوہ الے تکدا اے، پستول دی ٹھنڈ جبھ نال چکھدا اے، نالی منہ اچ پا لیندا اے تے بے دھیانی اچ گھوڑا دَب دیندا اے.

فائر دی واج سٹیج تے گونجدی اے، اوہندی لاش کھوہ اچ ڈھیہہ پاندی اے، کھوہ دے اندروں اچی اچی ہاسے دی واج آوندی اے، جھٹ ہک چپ چنَک مڑ راہی دی لاش باہر آ ڈگدی اے